កាលខ្ញុំនឹកពីឈើឆ្កាងអស្ចារ្យ (ត ៤៨)

{name:_១.}_ |Gកាលខ្ញុំនឹក|Gពីឈើឆ្កាងអ|D7ស្ចារ្យជាទីព្រះ|D7អង្គសុគតជួស|Gខ្ញុំ នោះខ្ញុំរាប់|Gខ្លួនទៅជាអា|D7សារក៏បោះបង់|D7ចោលគ្រប់អស់ចិត្ត|Gធំ {name:_បន្ទរ.}_ ព្រះយេ|Cស៊ូវសុ|Gគតជាប់Dលើឈើ|Gឆ្កាងព្រះលោCហិតបានហូរDលប់លាង|Gបាប ហើយទ្រង់រស់ឡើង|Gវិញអាចប្រោសខ្ញុំគ្រប់|Gយ៉ាងឲ្យខ្ញុំបាន|CសុខនៅDជាដ|Gរាប។ {name:_២.}_ |Gសូមកុំឲ្យ|Gខ្ញុំអួតខ្លួនសោះ|D7ឡើយអួតបានតែ|D7ពីព្រះដ៏ឧ|Gត្តម ដែលទ្រង់សុ|Gគតលើឈើឆ្កាង|D7ហើយដើម្បីនឹង|D7ជួយសង្គ្រោះដល់|Gខ្ញុំ {name:_៣.}_ |Gចូរមើលរ|Gបួសដែលទ្រង់ទ|D7ទួលទាំងនៅព្រះ|D7សិរព្រះបាទព្រះ|Gហស្ដ កាលខ្ញុំនឹក|Gឃើញនោះមានចិត្ត|D7ក្ដួលសូមធ្វើម្ចាស់|D7លើខ្ញុំគ្រប់ទាំង|Gអស់ {name:_៤.}_ |Gបើសកល|Gលោកជាទ្រព្យផង|D7ខ្ញុំនោះជាដ|D7ង្វាយថោកមិនគួរ|Gសោះ សេចក្ដីស្រ|Gឡាញ់នៃព្រះ|D7ឧត្តមនោះគួរតប|D7ដោយថ្វាយគ្រប់ទាំង|Gអស់