ទ្រង់ប្រោសលោះខ្ញុំ (ត ២២៤)

{name:_១.}_ ខ្ញុំ|Aចូលចិត្តថ្លែងពីព្រះប្រោស|Aលោះខ្ញុំ ដោយ|Eលោហិតនៃកូនចៀម|Aព្រះអង្គ ឥ|Aឡូវខ្ញុំជាកូននៃព្រះ|Aឧត្តម ព្រោះ|Eទ្រង់មេត្តាករុណាខ្ញុំ|Aផង។ {name:_បន្ទរ.}_ ទ្រង់|Dប្រោសលោះ|Aខ្ញុំ ដោយ|Eលោហិតកូនចៀមនៃព្រះ|Eអង្គ ទ្រង់|Dប្រោសលោះ|Aខ្ញុំ ខ្ញុំជា|Eកូនព្រះដ៍មានតេ|Aជះ។ {name:_២.}_ ខ្ញុំ|Aសែនត្រេកអរដោយនូវព្រះ|Aយេស៊ូូវ រក|Eពាក្យណាថ្លែងប្រាប់មិន|Aបានឡើយ រ|Aង្សីនៃព្រះភក្រ្តទ្រង់បំ|Aភ្លឺផ្លូវ ទ្រង់|Eគង់ជាមួយជាដរាប|Aហើយ។ {name:_បន្ទរ.}_ {name:_៣.}_ ខ្ញុំ|Aនឹកពីព្រះប្រោសលោះដ៍|Aមានពរ នឹក|Eភ្នកក្នុងចិត្តរាល់វេ|Aលាផង ស|Aរសើរដំកើងទ្រង់មិននៅ|Aមាត់គ ច្រៀង|Eបីក្តីស្រឡាញ់ទ្រង់នៃព្រះ|Aអង្គ។ {name:_បន្ទរ.}_ {name:_៤.}_ ខ្ញុំ|Aដឹងថានឹងឃើញមហា|Aក្សត្រា ទ្រង់|Eមានសិរីសោភា|Aឧត្តម នឹង|Aនាំខ្ញុំដោយស្រឡាញ់បេញ|Aចិន្តា ឆ្លង|Eដល់ត្រើយយដោយជោគជ័យយ៉ាង|Aធំ។ {name:_បន្ទរ.}_