ទ្រង់បាំងព្រលឹងខ្ញុំ (ត ១៧៨)

{name:_១.}_ ព្រះ|Dយេស៊ូវជាព្រះអង្គស|Gង្គ្រោះ ដ៏អDស្ចារ្យទ្រង់|Dប្រោសខ្ញុំឲ្យរួចជាប្រា|Aកដ ទ្រង់|Dបាំងព្រលឹងខ្ញុំដោយព្រះ|Gទ័យពេញមេត្តា នោះ|Aខ្ញុំបានត្រេកអរពេញកំ|Dណត់ {name:_បន្ទរ.}_ ទ្រង់|Aបាំងព្រលឹងខ្ញុំដោយព្រះ|Dហស្តនៃព្រះអង្គ ជា|Aទីសុខសាន្ដក្នុងគ្រាលំ|Dបាក ទ្រង់|Dបាំងជីវិតខ្ញុំដោយព្រះ|Gទ័យស្រលាញ់ផង នៅ|Aក្នុងព្រះហស្តឧត្តមនៃ|Aព្រះ នោះ|Aខ្ញុំមានទីពឹងជ្រកសំ|Dរាក។ {name:_២.}_ ព្រះ|Dអង្គសង្គ្រោះនៃខ្ញុំទ្រង់|Gប្រោស យ៉ាងអDស្ចារ្យទ្រង់|Dដោះបន្ទុកខ្ញុំឲ្យស្រ|Aឡះ ហើយ|Dទ្រង់ដំរង់ខ្ញុំមិនឲ្យ|Gទាសទៅឯណា ទ្រង់|Aតែងចំរើនកម្លាំងខ្ញុំ|Dណាស់ {name:_បន្ទរ.}_ {name:_៣.}_ ព្រះ|Dអង្គប្រទានពរមកខ្ញុំ|Gជា ឥតគណDនានោះ|Dខ្ញុំបានពោរពេញដោយចិត្ត|Aអរ នឹង|Dច្រៀងពីទ្រង់នៅគ្រប់|Gពេលគ្រប់វេលា ថ្វាយ|Aព្រះដ៏មានសិរីលំ|Dអ {name:_បន្ទរ.}_ {name:_៤.}_ កាល|Dណាបានប្រោសឲ្យខ្ញុំឡើង|Gទៅ លើអាDកាសនឹង|Dជួបព្រះអង្គសង្គ្រោះឧ|Aត្តម នោះ|Dខ្ញុំនឹងថ្លែងប្រាប់ពីព្រះ|Gទ័យស្រឡាញ់ណាស់ នឹង|Aការព្រះអង្គសង្គ្រោះដល់|Dខ្ញុំ {name:_បន្ទរ.}_