ខ្ញុំបានរស់ហើយ ( ខ ១២៤ )

{name:_១.}_ ||:F ខ្ញុំបានរស់|F:|ហើយ (ស្ទួន) ខ្ញុំរស់ឡើង|Fហើយ មិនស្លាប់ទៀត|Cសោះ គឺព្រះលោះ|Fខ្ញុំ    ទ្រង់លោះដោយ|Fស្មោះ   ខ្ញុំមិនគួរ|Cសោះ  តែទ្រង់មេ|Fត្តា ។ ចិត្តខ្ញុំស្រែក|Fច្រៀង ថ្លែងពីព្រះ|Fគុណ    ទ្រង់លោះបាប|Amធ្ងន់ឲ្យខ្ញុំរួច|Cស្លាប់ ខ្ញុំបានរស់|Fពិត  ទ្រង់ប្រោសខ្ញុំ|Fឆាប់  ឲ្យខ្ញុំមាន|C7ច្បាប់ចូលឋានបិ|Fតា ។ {name:_២.}_ ||:Fខ្ញុំបានរស់|F:|ហើយ (ស្ទួន) ខ្ញុំគ្មានអ្វី|Fឡើយ តបគុណទ្រង់|Cទេ គុណព្រះនោះ|Fធ្ងន់ មិនអាចផ្ទឹម|Fផ្ទេរ  ខ្ញុំបានត្រឹម|Cតែថ្វាយចិត្តខ្ទេច|Fខ្ទាំ ។ ចិត្តខ្ញុំស្រែក|Fច្រៀង ខ្ញុំច្រៀងត្រេក|Fអរ  ខ្ញុំមានអំ|Amណរ អរគុណទ្រង់|Cក្រៃ គុណព្រះលោះ|Fខ្ញុំ  អង្គទ្រង់ជា|Fថ្លៃ  គុណនោះធ្ងន់|C7ក្រៃ  គ្មានអ្វីសង|Fបាន ។ {name:_៣.}_ ||:Fខ្ញុំបានរស់|F:|ហើយ (ស្ទួន) ខ្ញុំដឹងច្បាស់|Fហើយ ថាខ្ញុំនៅ|Cរស់ ថ្វីដ្បិតរូប|Fសាច់ ខ្ញុំត្រូវរង|Fគ្រោះ ស្លាប់បាត់សូន្យ|Cឈា្មះ ជាធូលី|Fដី ចិត្តខ្ញុំស្រែក|Fច្រៀង ខ្ញុំច្រៀងសរ|Fសើរ  គ្មាននាមណា|Amស្មើនឹងនាមព្រះ|Cគ្រីស្ទ ដែលបានស|Fង្គ្រោះ ដោះលោកិយ|Fនេះ ផុតខ្មាំងជាន់|C7ជិះ ទាញនាំឲ្យ|Fស្លាប់ ។ {name:_៤.}_ ||:Fខ្ញុំបានរស់|F:|ហើយ (ស្ទួន) ខ្ញុំមិនស្លាប់|Fឡើយ នៅរស់សព្វ|Cថ្ងៃ វិញ្ញាណខ្ញុំ|Fរស់ ចិត្តខ្ញុំលែង|Fភ័យ  ដ្បិតអម្ចាស់|Cថ្លៃ   ទ្រង់រស់ក្នុង|Fខ្ញុំ ។ ចិត្តខ្ញុំស្រែក|Fច្រៀង  ពីគុណករុ|Fណា ច្រៀងប្រាប់លោ|Amកាឲ្យគេបាន|Cដឹង មានព្រះប្រោស|Fលោះ   គេអាចទី|Fពឹង  ឲ្យដោះព្រ|C7លឹងគេរួចពី|Fទុក្ខ ។

បទភ្លេងនិងទំនុកៈ សម សារិន
១៩៨៣