ឱ! សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ( ខ ៣២ )

{name:_១.}_ |C មើលដួងច|Cន្ទ្រា រះភ្លឺ|Amថ្លា |Am លើវេ|Cហាស៍ ស្រ|Amទន់ ដួងរ|Cស្មី ចាំងបំ|Cភ្លឺ លោកពេលរា|Emត្រី ជាដួងរ|Amស្មី ព្រះប្រ|Dmទាន |G ឲ្យចិត្តមនុស្សគ្រប់|Cប្រាណ បានក្ដីកំ|Fសាន្ត ក្នុងG7ភព ង|Cងឹត |C ។ {name:_២.}_ |C ដួងពន្លឺ|Cច័ន្ទ ធំអ|Amស្ចារ្យ |Am សព្វលោ|Cកា ដូច|Amក្ដី ស្រឡាញ់|Cពិត ព្រះគ្រីស្ទ|Cស្នេហ៍ លោកិយជាប់|Emស្និទ្ធ ត្រាលះជី|Amវិត បង់ព្រះ|Dmជន្ម |G ទ្រង់ស្រឡាញ់លើស|Cលន់ ផ្សព្វផ្សាយព្រះ|Fគុណ ដោយG7ក្ដីមេ |Cត្តា |C ។ {name:_៣.}_ |C ឱក្ដីស្រ|Cឡាញ់ របស់|Amព្រះ |Am សំដែង|Cច្បាស់ ឲ្យ|Amឃើញ យ៉ាងអ|Cស្ចារ្យ ភាពស្រ|Cទន់ ដូចដួងច័ន្ទ|Emថ្លា លើកលែងទោ|Amសា ប្រោសកូន|Dmស្ងួន |G ថ្វាយអង្គទ្រង់ឲ្យ|Cធួន ថ្លៃលោះបាប|Fកូន ដោយG7ព្រះ លោ|Cហិត |C ។ {name:_៤.}_ |C តើមានអ្នក|Cណា វាស់ថ្លឹង|Amបាន |Am ប៉ាន់ប្រ|Cមាណ ស្នេហ៍|Amទ្រង់ លើសជី|Cវិត ច័ន្ទរះ|Cឆា្ងយ ភ្លឺសាយមក|Emជិត ដូចភាពស្នេហ៍|Amស្និទ្ធ ពីឋាន|Dmសួគ៌ |G ដ្បិតទ្រង់ហើយជា|Cតួ នៃសេចក្ដីស្រFឡាញ់ ដ៏G7ប រិ|Cសុទ្ធ |C ។

លំនាំបទខ្មែរឡើងព្រះន្លា
ទំនុកៈ សម សារិន, ១៩៨៥