ព្រះបន្ទូលទ្រង់ ( ខ ១០១ )

{name:_១.}_ |C ព្រះបន្ទូល|Cទ្រង់មានAmឫិទ្ធ អ|Cនេក |C កសាងផ្ទៃ|Cមេឃ មានពេញដោយសិរី|Fល្អ |Am មើលថ្ងៃ |Amខែ និងCផ្កាយ ព|Amន្លឺរះឡើងបCវរ ទាំង|Amអស់ ត្រេចCចរ តាម|Gផ្លូវ ទ្រង់Fរៀប ឲ្យ|Cដើរ ។ {name:_២.}_ |C ព្រះបន្ទូល|Cទ្រង់មានAmឫិទ្ធខ្លាំង|Cក្រៃ |C បង្កើតផែន|Cដី និងរបស់សព្វសារ|Fពើ |Am មានសព្វ|Amសត្វ រCវើក ក្នុង|Amទឹកលើគោក ហោះ|Cហើរ តិណ|Amជាតិ ព្រៃCឈើ ឲ្យ|Gដុះ កើតFផល តាម|Cពូជ ។ {name:_៣.}_ |C ព្រះបន្ទូល|Cទ្រង់នោះAmមាន អំ|Cណាច |C បំបាក់ចិត្ត|Cកាច ចិត្តធំរឹងរូសប្រោស|Fរួច |Am កាលទ្រង់|AmមានបCន្ទូល មាន|Amអំណាចឆ្នៃចិត្តCខូច បំ|Amផ្លាស់ ឲ្យCដូច ហឬ|Gទ័យ ស្រFឡាញ់ នៃ|Cព្រះ ។ {name:_៤.}_ |C ព្រះបន្ទូល|Cទ្រង់ប្រោសAmឲ្យ សះ|Cជា |C ជំងឺគ្រាំ|Cគ្រា ក្រោមអំណាចបាបកម្ម|Fក្រាស |Am ទោះបី|Amឃ្លង់ ថ្លង់ Cខ្វាក់ ព្រះ|Amបន្ទូលជាថ្នាំCផ្សះ ឲ្យ|Amជា ស្រCឡះ ស្នាម|Gចាស់ ក្នុងFចិត្ត ជ្រះ|Cអស់ ។ {name:_៥.}_ |C ព្រះបន្ទូល|Cទ្រង់ឈ្នះAmគ្រប់ អំ|Cណាច |C ពួកខ្លាំងកោង|Cកាច ត្រូវដួលចុះឥតងើប|Fសោះ |Am ខ្មាំងកោត|Amខ្លាចញាប់Cញ័រ ពេល|Amឮព្រះបន្ទូលCរស់ ដក|Amឃ្លា រត់Cដោះ ដោយ|Gចាញ់ អំFណាច ចេ|Cស្ដា ។ {name:_៦.}_ |C ព្រះបន្ទូល|Cទ្រង់ ជាAmតួ អង្គ|Cព្រះ |C ដ៏មានតេ|Cជះ គឺអង្គព្រះរាជបុ|Fត្រា |Am ទ្រង់មាន|AmនាមយេCស៊ូវ ស|Amង្គ្រោះមនុស្សក្នុងលោCកា ជួយ|Amអស់ អ្នកCណា ព្រម|Gស្ដាប់ ហើយFជឿ តាម|Cទ្រង់ ។

បទភ្លេងនិងទំនុកៈ សម សារិន
១៩៨៤