ព្រះអង្គស្រឡាញ់មិនបោះបង់ ( ខ ៧៦ )

{name:_១.}_ |C ព្រះវរបិ|Cតា ទ្រង់ស្នេ|Cហាដល់មនុស្សទាំង|Dmឡាយ |Dm ព្រះអង្គមិន|Emណាយ ទោះ|Amយើង ជាមនុស្សលិច|Cលង់ |C តែដោយក្ដីស្រ|Cឡាញ់ ដល់|Dmយើងទ្រង់មិនដែលបោះ|Fបង់ |F ហើយក៏ចាត់|Cអង្គស|Fង្គ្រោះឲ្យG7មកផែន|Cដី ។ {name:_២.}_ |C ព្រះគ្រីស្ទប្រ|Cសូត មកជា|Cមនុស្សនៅបេថ្លេ|Dmហិម |Dm ទ្រង់ផ្ដល់ស|Emង្ឃឹម ឲ្យ|Amមនុស្ស គ្រប់ជាតិប្រុស|Cស្រី |C មានសេចក្ដីសុខ|Cសាន្ដ ដោយ|Dmបានព្រះអង្គប្រោសប្រ|Fណី |F បង្កើតជា|Cថ្មីដោយ|Fព្រះវិG7ញ្ញាណព្រះ|Cអង្គ ។ {name:_៣.}_ |C ព្រះគ្រីស្ទរង|Cទុក្ខ យ៉ាងខ្លោច|Cផ្សានៅកាល់វ៉ា|Dmរី |Dm ប្ដូរក្ស័យជី|Emវី ជួស|Amយើង យកឈាមចេញ|Cសង |C ឲ្យរួចពីក្ដី|Cស្លាប់ ព្រោះ|Dmបាបយើងធ្ងន់ក្រៃក|Fន្លង |F ព្រះគុណព្រះ|Cអង្គលោះ|FជារG7បស់ទ្រង់Cដាច់ ។ {name:_៤.}_ |C ព្រះគ្រីស្ទរស់|Cឡើង បានត|Cម្កើងដល់សិរី|Dmល្អ |Dm នៅឋានប|Emវរ ទ្រង់|Amក៏រៀបទុកជា|Cស្រេច |C ឲ្យដល់អស់អ្នក|Cណា ដែល|Dmស្ម័គ្រចិត្តទទួលទ្រង់|Fដាច់ |F ដោយបានស|Cម្រេចយក|Fទ្រង់ជាG7ព្រះខ្លួន|Cផ្ទាល់ |C ។

លំនាំបទ លាវនឹងថៃ
ទំនុកៈ អ៊ុយ សាវេត, ១៩៨៨