ចូរស្រង់ពួកអ្នកលិចលង់ (ត ២១៦) - Ver 2

{name:_១.}_ |Bbចូរស្រង់អ្នកលិច|Bbលង់ និងអ្នករកកល|Fស្លាប់ ឆក់ចេញBbពីរណ្តៅបាប |CដោយអនុFគ្រោះ |Bbចូរយំស្តាយអ្នកវ|Bbង្វេង លើកអ្នកដែលដួល|Fផ្កាប់ ទាំងប្រាប់Bbពីព្រះយេ|Cm/1ស៊ូវ ដែលF/1ជួយសBb/2ង្រោះ។ {name:_បន្ទរ.}_ |Fចូរស្រង់ពួកBbអ្នកលិចល|Fង់ និងអ្នកBbរកកល|Ebស្លាប់ ព្រះគ្រីស្ទBbទ្រង់សប្បុរ|Cm/1ស និងF/1ប្រោសឲ្Bb/2យរួច។ {name:_២.}_ |Bbទោះប់គេមើលងាយ|Bbតែ ទ្រង់ចាំហើយមេ|Fត្តា ដើម្បីទBbទួលកូនណា |Cដែលប្រែចិត្តFស្មោះ |Bbចូរអង្វរដោយថ្នម|Bbថ្នាក់ ទាំងមានចិត្តខ្លោច|Fផ្សា ព្រោះទ្រង់Bbនឹងអត់|Cm/1ទោស បើF/1ជឿឥតឡេះBb/2ឡោះ។ {name:_បន្ទរ.}_ {name:_៣.}_ |Bbក្នុងជំរៅនៃចិត្តម|Bbនុស្ស នៅមាននិស្ស័យ|Fលាក់ ដែលមេBbល្បួងបង្ហិន |Cតែព្រះគុណប្រោសFបាន |Bbបើដាស់ដោយចិត្តស្រ|Bbឡាញ់ គង់តែគេនិង|Fភ្ញាក់ ទើបបានBbស្និទ្ធស្នា|Cm/1ល ជាមួយF/1ព្រះដល់អវBb/2សាន្ត។ {name:_បន្ទរ.}_ {name:_៤.}_ |Bbចូរស្រង់ពួកអ្នកលិច|Bbលង់ ទុកជាករណី|Fផង ព្រះអង្Bbគនឹងប្រទានកម្លាំង |Cឲ្យគ្រប់Fគ្រាន់ |Bbនាំមកតាមផ្លូវច|Bbង្អៀត អត់ទ្រាំដោយស្មោះ|Fត្រង់ ប្រាប់គេBbពីព្រះអង្គស|Cm/1ង្រ្គោះ ឲ្យF/1បានBb/2ទាន់។ {name:_បន្ទរ.}_