ទ្រង់ឃ្វាលខ្ញុំពិត ( ខ ១៧៩ )

{name:_១.}_ ||:C ព្រះអម្ចាស់|Amទ្រង់ជាអ្នកគង្វាលនៃ|C:|ខ្ញុំ (ស្ទួន) ឥតភ័យបា|Cរម្ភ ដ្បិតទ្រង់នាំខ្ញុំដើរទៅ|Dmមុខ ដើរទៅ|Cមុខ |C ទៅរកស្មៅ|Cខ្ចីទីគ្មានសត្វអ្វីនៅចាំធ្វើ|Dmទុក្ខ |C ទៅរកស្មៅ|Cខ្ចីទីគ្មានសត្វអ្វីនៅចាំធ្វើ|Dmទុក្ខ ទ្រង់Cយាងនាំ|Dmមុខមិនឲ្យខ្ញុំភ្លាត់ទាសចេញ|Cឆា្ងយ ទាសចេញ|Cឆា្ងយ ។ {name:_២.}_ ||:C ទ្រង់ឲ្យស|Amម្រាកនៅវាលេស្មៅលំ|C:|ហើយ (ស្ទួន) កំសាន្តទុក្ខ|Cស្បើយដោយព្រនង់ហើយនិងដំ|Dmបង និងដំ|Cបង |C ទ្រង់នាំខ្ញុំ|Cទៅតម្រង់សំដៅទឹកហូរថ្លា|Dmឆ្វង់ |C ទ្រង់នាំខ្ញុំ|Cទៅតម្រង់សំដៅទឹកហូរថ្លា|Dmឆ្វង់ ក៏Cកែត|Dmម្រង់ព្រលឹងខ្ញុំផងល្អឡើង|Cវិញ ល្អឡើង|Cវិញ ។ {name:_៣.}_ ||:C ទោះសេចក្តី|Amស្លាប់តាមជាប់កៀកកិតប្រ|C:|ដេញ (ស្ទួន) ហ៊ុំព័ទ្ធជុំ|Cវិញក៏គ្មានទោម្នេញអ្វីទាំង|Dmអស់ អ្វីទាំង|Cអស់ ។ |C ទ្រង់គង់ជា|Cមួយជួយដោះទុក្ខព្រួយមិនឲ្យមាន|Dmគ្រោះ |C ទ្រង់គង់ជា|Cមួយជួយដោះទុក្ខព្រួយមិនឲ្យមាន|Dmគ្រោះ ទ្រង់Cជួយដោយ|Dmស្មោះ ថែទាំឥតខ្ចោះដោយករុ|Cណា ដោយករុ|Cណា ។ {name:_៤.}_ ||:C គឺជាព្រះ|Amគុណនិងក្តីសប្បុរសមេ|C:|ត្តា (ស្ទួន) គ្រប់ពេលវេ|Cលា ទ្រង់ផ្តល់ហូរហៀរលើសប្រ|Dmមាណ លើសប្រ|Cមាណ ។ |C ទ្រង់ឲ្យខ្ញុំ|Cចូលទទួលទីលានទ្រង់រៀបជា|Dmឋាន |C ទ្រង់ឲ្យខ្ញុំ|Cចូលទទួលទីលានទ្រង់រៀបជា|Dmឋាន ខ្ញុំCនៅសុខ|Dmសាន្ត លើសួគ៌វិមានអស់កល្ប|Cអើយអស់កល្ប|Cអើយ ។

លំនាំបទដំរីសញី
ទំនុកៈ សម សារិន, ១៩៨៣