ព្រះអង្គនាំកូនស្ងួនទៅ ( ខ ២៩៤ )

{name:_១.}_ ទ្រង់បាន|Gនាំ |G រាស្ត្រទ្រង់ចាកអេ|Emស៊ីព្ទ ដោយព្រះឫទ្ធិចេ|Gសា្ត |Am ទ័ពពួកខ្មាំងក៏ដេញប្រ|Emផុត នាំឲ្យស្លុតភ័យតក្ក|Gមា ទ្រង់សម្តែងព្រះចេ|Emសា្ត ញែកទឹកសមុទ្រឲ្យ|Amឆ្លង ។ {name:_២.}_ |D នៅពេល|Gថ្ងៃ |G គេដើរក្រេមព|Emពក ពេលយប់មានភ្លើង|Gផង |Am ទ្រង់ធ្វើម្លប់ហើយនិង|Emពន្លឺ ឲ្យអាចដើរបានឥតមាន|Gហ្មង ក្នុងទីរហោឋានដើរ|Emឆ្លង រស់D7ដោយសារនំមា|G៉ណា ។ {name:_បន្ទរ.}_ |G ទ្រង់នាំគេ|Amទៅ |D សំដៅដី|Gថ្មី |G ជាទឹកដីទ្រង់បានស|Emន្យា ដែនកាណានភោគផលហូរ|Gហៀរ តែភ្លេចព្រះចេ|Emសា្ត ងាកបែររកព្រះ|Amដទៃ |D ។ {name:_៣.}_ ព្រះជា|Gម្ចាស |G កំពុងនាំយើង|Emទៅ សំដៅឋានមួយ|Gថ្មី |Am គឺជាដែនឋានសុខសួ|Emគា៌ ត្រូវគ្រប់គ្នាតាមទ្រង់កែ|Gឆ្នៃ តស៊ូនឹងល្បួងអ|Emប្រិយ ខ្លាចD7ដួលវិនាសដូច|Gគេ ។ {name:_បន្ទរ.}_ |G ទ្រង់នាំគេ|Amទៅ |D សំដៅដី|Gថ្មី |G ជាទឹកដីទ្រង់បានស|Emន្យា ដែនកាណានភោគផលហូរ|Gហៀរ តែភ្លេចព្រះចេ|Emសា្ត ងាកបែររកព្រះ|Amដទៃ |D ។

បទភ្លេងនិងទំនុកៈ សម សារិន
១៩៩១