ដោយសារព្រះដ៏មានជ័យ ( ខ ២៩៥ )

{name:_១.}_ ទោះស្លាប់ឬ||:Dmរស់ខ្ញុំស្មោះនឹង|Cទ្រង់ មិនDmព្រមលះ|Cបង់ព្រោះទ្រង់ល្អ|Dm:|ណាស់ (ស្ទួន) ព្រះអង្គស្រ|Dmឡាញ់មនុស្សលោកជាក់|Dmច្បាស់ ទើបCសុខចិត្ត|Cលះបង់ព្រះជ|Dmន្មា |Dm ។ {name:_២.}_ ព្រះអង្គមាន||:Dmជ័យខ្ញុំក៏មាន|Cជ័យ សុDmគតបី|Cថ្ងៃទ្រង់ឈ្នះមរ|Dm:|ណា (ស្ទួន) ឈ្នះអស់អ្វី|Dmៗនៅលើលោ|Dmកា មានCព្រះជី|Cវ៉ារស់នៅសព្វ|Dmថ្ងៃ |Dm ។ {name:_៣.}_ ជោគជ័យជ||:Dmម្នះបានមកឯ|Cទ្រង់ ត្រDmចះត្រ|Cចង់រុងរឿងពេក|Dm:|ក្រៃ (ស្ទួន) ខ្ញុំអរខ្លាំង|Dmណាស់លែងមានភិត|Dmភ័យ ព្រះCគ្រីស្ទម្ចាស់|Cថ្លៃប្រោសលោះខ្ញុំ|Dmហើយ |Dm ។ {name:_៤.}_ ខ្ញុំឈ្នះក្តី||:Dmស្លាប់ដោយសារគុណ|Cព្រះ បាបDmចាញ់លែង|Cឈ្នះលើខ្ញុំទៀត|Dm:|ឡើយ (ស្ទួន) ជីវិតខ្ញុំ|Dmថ្មីអស់កល្បទៅ|Dmអើយ ទ្វារCសួគ៌បើក|Cហើយចាំទទួល|Dmផង |Dm ។ {name:_៥.}_ ចូរសប្បាយ||:Dmឡើងពួកយើងកូន|Cព្រះ ត្រូវDmខំរូត|Cរះបម្រើព្រះ|Dm:|អង្គ (ស្ទួន) ទ្រង់ប្រទាន|Dmពរស័ក្តិសមក|Dmន្លង ជ័យCជម្នះ|Cទ្រង់ ទ្រង់ឲ្យយើង|Dmស្រេច |Dm ។

ទំនុកៈ សេត សំអុល
១៩៩០