ទ្រង់រស់នៅសព្វថ្ងៃ ( ខ ៥៩ )

{name:_១.}_ ខ្ញុំ|Dដឹង ថាព្រះស|Bmង្គ្រោះ មានព្រះជន្ម|Gរស់ ទ្រង់រស់សព្វ|Aថ្ងៃ នៅថ្ងៃអា|Dទិត្យ ជាថ្ងៃទី|Bmបី ពួកសិស្សស្រី|Gៗ ទៅផ្នូរទាំង|Dព្រឹក គេរកសពព្រះអង្គមិនឃើ|Dញ (គេរកសពព្រះអង្គមិនឃើ|Dញ) មានចិត្តឆ្ងល់ពិភាល់ព|Dន្លឹក (មានចិត្តឆ្ងល់ពិភាល់ព|Aន្លឹក) ស្រាប់តែឮទេវតារំ|Aឮក (ស្រាប់តែឮទេវតារំ|Aឮក) ថាព្រឹកនេះឯងទ្រង់រស់|Dវិញ ។ {name:_២.}_ ខ្ញុំ|Dដឹង ថាព្រះស|Bmង្គ្រោះ មានព្រះជន្ម|Gរស់ ទ្រង់រស់សព្វ|Aថ្ងៃ ម្ដងនោះថូ|Dម៉ាស់ មានចិត្តនឹក|Bmម៉ៃ សា្មនថាទ្រង់|Gក្ស័យ ក្លាយជាខ្មោច|Dហើយ មានភស្ដុតាងអះអាងជាក់|Dច្បាស់ (មានភស្ដុតាងអះអាងជាក់|Dច្បាស់) ថាព្រះគ្រីស្ទមិនមែនខ្មោច|Dឡើយ (ថាព្រះគ្រីស្ទមិនមែនខ្មោច|Aឡើយ) ថូម៉ាស់ស្ទាបរបួសទ្រង់|Aហើយ (ថូម៉ាស់ស្ទាបរបួសទ្រង់|Aហើយ) ទើបព្រមឆ្លើយថាទ្រង់រស់|Dពិត ។ {name:_៣.}_ ខ្ញុំ|Dដឹង ថាព្រះស|Bmង្គ្រោះ មានព្រះជន្ម|Gរស់ ទ្រង់រស់សព្វ|Aថ្ងៃ មានមនុស្សច្រើន|Dណាស់ មន្ទិលស|Bmង្ស័យ ថាព្រះម្ចាស់|Gថ្លៃ មិនរស់វិញ|Dឡើយ ទ្រង់លេចមកឯពួកសា|Dវក (ទ្រង់លេចមកឯពួកសា|Dវក) ឲ្យឃើញជាក់ផ្ទាល់នឹងភ្នែក|Dហើយ (ឲ្យឃើញជាក់ផ្ទាល់នឹងភ្នែក|Aហើយ) គេលែងភ័យលែងខ្លាចលែង|Aល្វើយ (គេលែងភ័យលែងខ្លាចលែង|Aល្វើយ) ដ្បិតដឹងហើយថាទ្រង់រស់|Dពិត ។ {name:_៤.}_ ខ្ញុំ|Dដឹង ថាព្រះស|Bmង្គ្រោះ មានព្រះជន្ម|Gរស់ ទ្រង់រស់សព្វ|Aថ្ងៃ មនុស្សរាប់លាន|Dនាក់ ធ្វើជាសា|Bmក្សី ប្រាប់ដល់លោ|Gកិយ ថាទ្រង់រស់|Dពិត អស់អ្នកណាដែលជឿព្រះ|Dអង្គ (អស់អ្នកណាដែលជឿព្រះ|Dអង្គ) វិញ្ញាណទ្រង់មកគង់ស|Dណ្ឋិត (វិញ្ញាណទ្រង់មកគងស|Aណ្ឋិត) ទ្រង់ប្រោសប្រទានជី|Aវិត (ទ្រង់ប្រោសប្រទានជី|Aវិត) រស់ថេរឋិតក្សេមក្សាន្ដអស់|Dកល្ប ។

លំនាំបទៈ ចិនដំដែក
ទំនុកៈ ម៉ម បាណាបាស, ១៩៨៨