ព្រះដ៏មានគុណ ( ខ ១៣១ )

{name:_១.}_ ព្រះ|Cអង្គសង្គ្រោះជារាជ|Cបុត្រ ទ្រង់លះចោល|Amផុតឋានសូគ៌|Amល័យ យកជាតិជា|Amមនុស្សក្នុងលោ|Amកិយ ឲ្យជនប្រុស|Fស្រីចូលដល់|Cទ្រង់ ។ {name:_២.}_ ទ្រង់|Cមានអំណាចគ្រប់ចេ|Cស្ដា គ្មាននាមព្រះ|Amណាដូចទ្រង់|Amផង បងប្អូនប្រុស|Amស្រីកុំរា|Amរង់ អំណាចព្រះ|Fអង្គធំលើស|Cគេ ។ {name:_៣.}_ យើង|Cត្រូវទទួលទ្រង់មក|Cតាំង ដាក់លើប|Amល្ល័ង្កចិត្តកុំ|Amរេ គ្មាននាមស|Amង្គ្រោះណាទៀត|Amទេ មានតែនាម|Fព្រះយេស៊ូវ|Cហោង ។ {name:_៤.}_ អរ|Cគុណព្រះអង្គទ្រង់សប្បុ|Cរស ប្ដូរព្រះជន្ម|Amលោះបាបមនុស្ស|Amផង ទាំងអ្នកទាំង|Amខ្ញុំរួចតែ |Amម្ដង លោហិតទ្រង់|Fសងហើយលុប|Cលាង ។ {name:_៥.}_ មើល|Cកាលដែលទ្រង់ទ្រាំសុ|Cគត សុភាពអត់|Amធ្មត់លើឈើ|Amឆ្កាង ឈាមហូរស្រោច|Amស្រពសព្វស|Amព៌ាង្គ ទុកជាភស្ដុ|Fតាងឲ្យស|Cង្ឃឹម ។ {name:_៦.}_ កូន|Cអរគុណណាស់ណាម្ចាស់|Cថ្លៃ គុណទ្រង់ធ្ងន់|Amក្រៃឥតអ្វី|Amផ្ទឹម ពីថ្ងៃនេះ|Amទៅកូនស|Amង្ឃឹម ជឿពិតឥត|Fព្រឹមដកចិត្ត|Cឡើយ ។

បទភ្លេងៈ សម សារិន, ១៩៨៤
ទំនុកៈ មិនស្គាល់