អំណរពីព្រះអង្គ (​ ខ ២៤៧ )

{name:_១.}_ អំ|Dណរឥតមានអ្នកណារក|Dបាន ជាអំណោយទាន|D មកពីសួគ៌ឋានដោយព្រះ|Bmគុណ ផ្សើម|Emចិត្តក្នុងកាយទា|Bmរុណ ឲ្យរីកជោរជន់|D ដោយក្តីសង្ឃឹមគ្រប់|Bmយ៉ាង អំ|Bmណរពីព្រះលើសអ្នកសំ|Bmណាង ទោះ|Bmក្រតោកយ៉ាកហាក់មានគ្រប់|Bmយ៉ាង ដូចផ្កាព្រឹកព្រាង|G រីកសាយព្រោះទឹកស|Dន្សើម មានសុទ្ធអំ|Bmណរ ហូរស្រោចឲ្យ|Emផ្តើម ព្រលឹងលែងឆ្អើម|Em ស្រេកឃ្លានសេចA7ក្តីសុច|Dរិត ។ {name:_២.}_ អំ|Dណរផុសឡើងក្នុងចិត្តក្រៀម|Dក្រោះ ជាខ្សែទឹក|Dរស់ស្រោចស្រពបាចប្រោះដួងជី|Bmវិត ជា|Emថ្នាំលើកកម្លាំង|Bmចិត្ត ឲ្យមាំមួនពិត|D ធ្វើការឥតរាថយ|Bmក្រោយ ឥត|Bmគិតពីកម្លាំងកយទន់|Bmខ្សោយ រត់|Bmឆ្ពោះឈើឆ្កាងព្រះតាំងទុក|Bmឲ្យ ផ្ទុកដើរតាមក្រោយ|G ភ្លេចគិតដំដៀលព្រោះ|Dទ្រង់ មានសុទ្ធអំ|Bmណរ មកពីព្រះ|Emអង្គ លុបអស់ទុក្ខ|Emផង ដរាបអស់A7កល្បរៀង|Dទៅ ។

បទភ្លេងនិងទំនុកៈ សម សារិន
១៩៨៦