ទ្រង់លោះខ្ញុំឲ្យរួចពីបណ្តាសា ( ខ ២៣០ )

{name:_១.}_ លោកិយ|Gនេះជាប់មាន|Bmបាប ត្រូវ|Cបណ្តា|Dសា តែមនុស្ស|Gលោកគ្មានដឹង|Bmថា ខ្លួន|Emត្រូវ Amវិនាសសោះ|Gឡើយ ដរាប|Bmដល់ពេលទ្រង់យាង|Dមក ។ {name:_២.}_ ព្រះអង្គ|Gទ្រង់នាំខ្ញុំ|Bmរត់ ចេញ|Cពីផ្លូវ|Dលោក តែមេ|Gល្បួងចង្រៃ|Bmមក ដេញ|Emតាម Amប្រកិតរាល់|Gថ្ងៃ នាំឲ្យ|Dភ្លាត់ក្នុងAmភាពអន្ធិ|Gកា ។ {name:_បន្ទរ.}_ តែ|Gគុណនៃទ្រង់ធ្ងន់|Emលើសប្រមាណ ទ្រង់ប្រោសប្រ|Amទានឲ្យDខ្ញុំរួចបណ្តា|Emសា ខ្ញុំ|Gមិនវិ|Gនាសបានជី|Cវិត គឺដោយ|Emសារ |D7 ព្រះបន្ទូល|Gទ្រង់ ។ {name:_៣.}_ ព្រលឹង|Gខ្ញុំលើកត|Bmម្កើង ព្រះ|Cគុណព្រះ|Dអង្គ ដោយទ្រង់|Gបានស៊ូប្តូរ|Bmបង់ លោះ|Emខ្ញុំ Amឲ្យរួចទ|Gទេ គ្មានអង្គDណា ស្មើAmព្រះមេ|Gត្រី ។ {name:_បន្ទរ.}_ តែ|Gគុណនៃទ្រង់ធ្ងន់|Emលើសប្រមាណ ទ្រង់ប្រោសប្រ|Amទានឲ្យDខ្ញុំរួចបណ្តា|Emសា ខ្ញុំ|Gមិនវិ|Gនាសបានជី|Cវិត គឺដោយ|Emសារ |D7 ព្រះបន្ទូល|Gទ្រង់ ។

ទំនុកៈ អ៊ុក សាវេត
១៩៨៨