ព្រះអង្គអាណិតមករកខ្ញុំ (ត ១១៨)

{name:_១.}_ ព្រះ|Gអង្គអាណិតមករក|Dខ្ញុំដែល|Dខ្ញុំមានយ៉ាងធ្ងន់|Gទ្រង់ក៏បីខ្ញុំយក|Cមកវិញ ដោយ|Dមានព្រះAទ័យស្រ|Dទន់នោះពួកទេវតាបាន|Dច្រៀងពីរោះនឹង|Aលើកសរសើរ ព្រះ|Dអង្គស|Dង្គ្រោះ {name:_បន្ទរ.}_ |Gឱព្រះទ័យស្រ|Dឡាញ់ណាស់|Dឱលោហិតព្រះអ|Gម្ចាស់ឱ|Gព្រះគុណដែល |Dប្រោសឲ្យGខ្ញុំរួច|Dបាប|Dគឺព្រះCគុណបំ|Dរុង..នឹងប្រោសដ|Gរាប..។ {name:_២.}_ ព្រះ|Gអង្គបានលាងចិត្ត|Dខ្ញុំហើយក៏|Dប្រោសឲ្យចិត្តហ្មត់|Gហ្មងទ្រង់|Gខ្សឹបខ្សៀវ មកកំ|Cសាន្ដចិត្តថា|Dខ្ញុំជាAកូនព្រះ|Dអង្គខ្ញុំ|Dមិនដែលឮស|Dម្លេងស្រទន់ ដូច|Aជាព្រះសៀងព្រះ|Dដ៏មាន|Dគុណ {name:_បន្ទរ.}_ {name:_៣.}_ ព្រះ|Gអង្គបង្ហាញស្នាម|Dដែកគោលដែល|Dត្រូវរបួសជួសខ្ញុំ|Gក៏ពា|Gក់កំរងប|Cន្លាក្រង នៅ|Dលើព្រះAសិរឧ|Dត្តមខ្ញុំ|Dនឹកអស្ចារ្យ..ពី|Dទ្រង់ទ្រាំម៉្លេះដោយ|Aមានព្រះទ័យ ស្រ|Dឡាញ់..ដូ|Dច្នេះ.. {name:_បន្ទរ.}_ {name:_៤.}_ ខ្ញុំ|Gក្រាបទល់ព្រះ|Dអង្គនេះស|Dម្លឹងមើលជាប់ព្រះ|Gភ័ក្រដោយ|Gនឹកអស្ចារ្យ|Cពី ព្រះអង្គប្រ|DទានពរAខ្ញុំយ៉ាង|Dជាក់ពេល|Dដល់អស់កល្បនោះ|Dខ្លីបន្ទាន់ នឹង|Aលើកសរសើរ..ទ្រង់|Dពេញគ្រប់|Dគ្រាន់ {name:_បន្ទរ.}_ {name:_៥.}_ ដូ|Gច្នេះកាលនៅជី|Dវិតនេះខ្ញុំ|Dមានចិត្តសុខសាន្ដ|Gត្រាណទំ|Gរាំដល់ពេលព្រ|Cលឹម ស្រាងនៅ|Dត្រើយខាងAនាយថ្កើង|Dថ្កានព្រះ|Dអង្គនឹងហៅឲ្យ|Dខ្ញុំទៅនៅ ជា|Aមួយនឹងទ្រង់រៀង|Dរាបត|Dទៅ {name:_បន្ទរ.}_