មានពរហើយ ចំណងដែលចងចិត្ត (ត ៣១)

{name:_១.}_ មាន|Fពរហើយចំ|Cណង..ដែលចង|Fចិត្តជាប់|Bbដោយស្រឡាញ់|Fនៃពួកគ្រី|Cស្ទាន ជា|Cការប្រកប|Fគ្នានៃចិត្ត|Cដែលព្រះទ្រង់|Fសណ្ឋិតBb/1នោះ |FដូចជាBb/1នៅ |Fស្ថានសួគ៌C/1វិ |Fមាន។ {name:_២.}_ យើង|Fខ្ញុំទាំងអស់|Cគ្នាអធិ|Fស្ឋានក្រាប|Bbចំពោះប|Fល្ល័ង្កនៃព្រះ|Cអង្គ ឯ|Cបំណងនិង|Fសង្ឃឹមក៏|Cត្រូវគ្នាឥត|FខកខានBb/1ទោះ |Fក្ដីកំ Bb/1សាន្ដ |Fនិងខ្វល់C/1ចិត្ត |Fផង។ {name:_៣.}_ យើង|Fខ្ញុំទទួល|Cរងទុក្ខផង|Fគ្នាក៏ |Bbទ្រាំទ្រប|Fន្ទុកនៃគ្នា|Cផង ទាំង|Cមានទឹកភ្នែក|Fហូរញឹកញយ|Cក្នុងកាលគេ|FវេទនាBb/1ដោយ |Fចិត្តអា Bb/1ណិត |Fអាសូរ C/1ស្មោះ |Fត្រង់។ {name:_៤.}_ កាល|Fណាយើងខ្ញុំ|Cត្រូវឃ្លាតបែក|Fគ្នានោះ|Bbកើតមានចិត្ត|Fព្រួយដោយនឹក|Cសា្ដយ តែ|Cយើងខ្ញុំនៅ|Fមានចិត្តរួប|Cរួមឥតដែល|FរួញរាBb/1ដោយ |Fសង្ឃឹម Bb/1នឹង |Fជួបគ្នាC/1ស |Fប្បាយ។

J. Fawcett, 1782