ចូរយើងទៅបេថ្លេហិម ( ខ ៤៤ )

{name:_១.}_ មក||:Aយើង អឺយនាំ|Dគ្នា ទៅបេថ្លេហិ|A:|ម (ស្ទួន) យើង|Dមាន សេចGក្ដី ស|Emង្ឃឹម តាមពាក្យទេវ|Dតា ថាព្រះសង្គ្រោះប្រ|Aសូត នៅ|Dនា ភូមិបេថ្លេ|Aហិម រុំដោយសំ|Dពត់ ហើយដាក់ផ្ដេកនៅក្នុង|Aស្នូក ។ {name:_២.}_ យើង||:Aទុក អឺយចៀម|Dចោល ទៅគាល់ព្រះ|A:|អង្គ (ស្ទួន) ទៅ|Dមើល បុត្រGតូច ឆោម|Emយង់ គឺទ្រង់ជា|Dក្សត្រាទេវតាបានប្រាប់|Aច្បាស់ ចូរ|Dយើង កុំនៅរា|Aរង់ ត្រូវឆ្ពោះត|Dម្រង់ ថ្វាយបង្គំព្រះឱ|Aរស ។ {name:_៣.}_ បុត្រ||:Aនោះ អឺយជា|Dព្រះ លះចុះចាក|A:|ឋាន (ស្ទួន) គឺ|Dជា ព្រះGអំ ណោយ|Emទាន ដល់មនុស្សគ្រប់|Dប្រាណ ឲ្យទុកជាថ្លៃប្រោស|Aលោះ ទ្រង់|Dមក ហើយជួយស|Aង្គ្រោះ ដោះមនុស្សទាំង|Dអស់ ឲ្យរួចចាកផុតក្ដី|Aស្លាប់ ។ {name:_៤.}_ យើង||:Aឮ ទេវតា|Dច្រៀង ហាលេលូ|A:|យ៉ា (ស្ទួន) សរ|Dសើរ ព្រះGរាជ បុ|Emត្រា សុខដល់លោ|Dកា នៅកណ្ដាលអស់ទាំងម|Aនុស្ស សួ|Dស្ដី ដល់ព្រះដ៏|Aខ្ពស់ ព្រះដ៏ប្រោស|Dលោះ គឺព្រះគ្រីស្ទជាអម្ចា|Aស់ ។

បទភ្លេង និងទំនុកៈ សម សារិន
១៩៨៣