ចូរយើងប្រញាប់ ( ខ ១៧១ )

{name:_១.}_ ចូរយើងរាល់||:Cគ្នា ចេញទៅប្រ|F:|ញាប់ (ស្ទួន) ធ្វើតាមទ្រង់|Amប្រាប់ កុំDmនៅអែ|Cអង់ ។ {name:_២.}_ ទៅប្រាប់គ្រប់||:Cសាសន៍ ឲ្យធ្វើសិស្ស|F:|ទ្រង់ (ស្ទួន) នគរព្រះ|Amអង្គ បើកDmទ្វារចំ|Cហ ។ {name:_៣.}_ រកអ្នកចុះ||:Cចូល នឹងរាជ្យន|F:|គរ (ស្ទួន) ព្រះគ្រីស្ទយេ|Amស៊ូវ គ្រប់Dmគ្រងអំ|Cណាច ។ {name:_៤.}_ ឲ្យគេឆាប់||:Cមក កុំនៅរា|F:|ខ្លាច (ស្ទួន) ព្រះគ្រីស្ទគ្រង|Amរាជ្យ មានDmសន្តិ|Cភាព ។ {name:_៥.}_ ទ្រង់នឹងយាង||:Cមក ក្នុងពេលយ៉ាង|F:|ឆាប់ (ស្ទួន) ត្រូវទោសដល់|Amស្លាប់ ពួកDmតាមអា|Cរក្ស ។ {name:_៦.}_ ប្រាប់តាមស្រែ||:Cក្រុង ទាំងថ្លង់គ|F:|ខ្វាក់ (ស្ទួន) ឥតរើស|Amវណ្ណ: ទោះDmរាស្ត្រឬ|Cស្តេច ។ {name:_៧.}_ ប្រាប់ការស||:Cង្គ្រោះ ទ្រង់រៀបរួច|F:|ស្រេច (ស្ទួន) អ្នកណាក៏|Amអាច ទDmទួលយក|Cបាន ។

លំនាំបទសោមសេ
ទំនុកៈ សម សារិន, ១៩៨៦