បញ្ញត្តិដប់ប្រការរបស់ព្រះដ៏ពិត ( ២៦២ )

pending Pending

បទកាកគិតFតែង បញ្ញត្តិទ្រង់ចែង មានដប់ប្រGmការ ប្រាប់ដល់លោDmកិយ កុំប្រហែសណា គ្រីស្ទជនសួរFថា តើDmមានFអ្វីខ្លះ ។ បញ្ញត្តិFទី១ ទ្រង់មិនឲ្យស្ទួយ ព្រះឯណាGmសោះ ក្រៅពីព្រះDmអង្គ ឯងត្រូវតែបោះ ចោលកុំស្រFណោះ ពីDmព្រះភក្ត្រFទ្រង់ ។ បញត្តិFទី២ ចូរកុំសំភី ឆា្លក់ធ្វើរូបGmអង្គ សូនជារូបDmព្រះ ត្រូវចោលឲ្យបង់ កុំក្រាបឱនFផ្ចង់ ជាDmព្រះឯងFថ្មី ។ ដូចរូបឋានFលើ ថ្មមាសប្រាក់ឈើ ក្នុងទឹកលើGmដី មានច្រើនសDmន្ធឹក កុំតាំងឡើងថ្មី វិនាសអFប្រិយ ព្រោះDmខុសសFញ្ញា ។ បញត្តិទីF៣ ឯងកុំចេញស្តី នាមយេហូGmវ៉ា ព្រះពិតនៃDmឯង អាសារឥតការ ទ្រង់បន្ទូលFថា មិDmនអត់ទោសFផង ។ ចំពោះអ្នកFណា និយាយប្រាថ្នា យកនាមព្រះGmអង្គ ចេញនាមផ្តេសDmផ្តាស ហើយក៏មិនត្រង់ ព្រោះទ្រង់មិនFចង់ ឲ្យDmធ្វើច្នេះFណា ។ បញត្តិFទី៤ ត្រូវកាន់ភ្ជាប់ខ្ជួន កុំភ្លេចអាGmតា្ម គិតចាំថ្ងៃDmឈប់ សម្រាកកិច្ចការ ហើយដាក់ឈ្មោះFថា ជាDmថ្ងៃបរិFសុទ្ធ ។ បញ្ញត្តិFទី៥ ឯងត្រូវចងចាំ ថាឯងជាGmបុត្រ មាតាបិDmតា ស្នេហ៍ឯងបំផុត ប្រតិបត្តិក្រាបFលុត ដឹDmងគុណគ្នាន់គ្នេFហ៍ ។ ឱមនុស្សល្ងើFអើយ គាត់រស់នៅឡើយ មិនជួយគាត់Gmទេ ពេលស្លាប់បាត់Dmទៅ ទើបឯងរិះរេ គិតគន់គ្នាន់Fគ្នេហ៍ សែDmនព្រែនបុណ្យFដា ។ គម្ពីរបានFចែង បន្ទូលបានថ្លែង ថាបើអ្នកGmណា គោរពមែDmឨ ជាអ្នកប្រាជ្ញា សូមជឿជាក់Fថា បាDmនអាយុFវែង ។ ក្រិត្យFទី៦ ឯងត្រូវតែជួយ ចំពោះគេGmឯង កុំឲ្យសDmម្លាប់ មនុស្សឥតកោតក្រែង គួរតែFរអែង ចិDmត្តកុំសាហាFវ ។ គេក៏ជាមFនុស្ស ឯងត្រូវសន្តោស កុំនាំរឿងGmរ៉ាវ គេក៏ចង់Dmរស់ ដូចឯងដែរណា ឯងកុំប្រFហារ មDmនុស្សដូចៗFគ្នា ។ ក្រឹត្យFទី៧ ឯងកុំរមិល នាំកើតរាGmគា បងប្អូនកូនDmគេ កើតចិត្តេមាហា ទោសធ្ងន់ណាស់Fណា កេDmរ្ត៍ឈ្មោះបាត់Fបង់ ។ ឯការផិតFក្បត់ ត្រូវគិតឲ្យហ្មត់ ចិត្តគេឯងGmផង ប្តីប្រពន្ធDmកូន គេខំឃុំគ្រង ប្រែះឆាសៅFហ្មង កុំDmផិតឲ្យFសោះ ។ ក្រឹត្យFទី៨ គ្រប់ទាំងអ្វីៗ កុំលួចចំGmពោះ ឲ្យមានចិត្តDmត្រង់ កុំប្លន់ឲ្យសោះ កុំឲ្យមានFឈ្មោះ ជាDmអ្នកលួចFគេ ។ លួចបានវាFគ្រាន់ តែដល់គេទាន់ វាមុខជាGmក្រែល គេវាយគេDmដំ គេធាក់គេដៀល គេទាត់ប្រFមៀល កេDmរ្ត៍ឈ្មោះអាមា៉Fស់ ។ ក្រឹត្យFទី៩ កាន់ចិត្តនឹងនួន កុំធ្វើផ្តេសGmផ្តាស សាក្សីក្លែងDmក្លាយ កុំធ្វើឲ្យប៉ះ ខុសទាស់នឹងFព្រះ និDmងអ្នកជិតខាFង ។ បញ្ញត្តិទីF១០ ឯងត្រូវតែទប់ កុំឲ្យអួតGmអាង ចិត្តលោភចង់Dmបាន ទ្រព្យអ្នកជិតខាង ដែលមនុស្សលោកFព្រាង ចDmង់បានណាស់Fណា ។ ចង់ហើយចង់Fទៀត បានហើយខំឆ្លៀត ឲ្យច្រើនមហិGmមា ចំពោះចិត្តមនុDmស្ស ធំមហាអស្ចារ្យ គិតចង់ប្រាFថ្នា តែDmខាងសាច់ឈាFម ។ ឱគ្រីស្ទជនFអើយ អ្នកកុំកន្តើយ គិតខំព្យាGmយាម អានព្រះគDmម្ពីរ ហើយប្រព្រឹត្តតាម ព្រះរស់ជាFស្នាម គំDmរូឲ្យសាFង ។ កាលព្រះយេFស៊ូវ ទ្រង់យាងមកប្តូរ ជាប់លើឈើGmឆ្កាង ជាព្រះសDmង្គ្រោះ ហូរឈាមលុបលាង តាំងជាភស្តុFតាង ថ្លៃDmលោះលោកិFយ ។ ទ្រង់បានសាFរុប បញ្ញត្តិទាំងដប់ ជាបញ្ញត្តិGmថ្មី មានពីរប្រDmការ ងាយយល់ងាយស្តី ជនទាំងប្រុសFស្រី កាDmន់បានដ្បិតFទ្រង់ ។ មួយស្រឡាញ់Fព្រះ ដ៏ជាអម្ចាស់ ដោយចិត្តស្មោះGmត្រង់ ស្រឡាញ់ដោយDmពិត អស់ពីកម្លាំង ទាំងព្រលឹងFផង ទើDmបគាប់ហឫFទ័យ ។ មួយទៀតអ្នកFជិត ខាងស្រឡាញ់ពិត កុំចិត្តឆ្មើងGmឆ្មៃ ស្រឡាញ់ដូចDmខ្លួន ឥតមានមោៈមៃ ព្រោះក្រឹត្យវិFន័យ តDmម្រូវយ៉ាងFនេះ ។ ឱកូនព្រះFអើយ ចូរកុំកន្តើយ ត្រូវខំត្រិះGmរិះ ក្រឹត្យវិន័យDmដប់ ស្រេចលើព្រះគ្រីស្ទ ទ្រង់បានយកFឈ្នះ សDmម្រាប់យើងFផង ។ ក្រឹត្យដប់ប្រFការ ឥតមានអ្នកណា កាន់បានឡើយGmហោង ជាក្រឹត្យវិន័Dmយ ធ្ងន់ក្រៃកន្លង បើព្រះជួយFផង ទើDmបមានជោគFជ័យ ។ ព្រះគ្រីស្ទសុFគត ជាចុងបំផុត នៃក្រឹត្យវិGmន័យ ទ្រង់មិនលុបDmចោល តែទ្រង់កែឆ្នៃ យកឈ្នះលោFកិយ សDmម្រេចក្នុងFទ្រង់ ។ ដូច្នេះបងFប្អូន ឈប់ទីពឹងខ្លួន ត្រូវពឹងព្រះGmអង្គ ទ្រង់មានព្រះគុណ ជាបរិបូរផង ជួយយើងឲ្យFឆ្លង រួចDmផុតទោFសា ។