ចូរកុំខ្វល់ខ្វាយពីថ្ងៃស្អែកឡើយ ( ខ ១២៨ )

{name:_១.}_ ចូរកុំខ្វល់|Cខ្វាយពីFថ្ងៃស្អែក|Cឡើយ ព្រះអង្គជ្រាប|Cហើយនូវរឿងជីវិត|Gអ្នក ខ្វះម្ហូបចំ|Cណីព្រះអង្គទ្រង់ជ្រាប|Amជាក់ គ្មានអ្វីស្លៀក|Cពាក់ព្រះGអង្គទតឃើញ|Cពិត ។ {name:_បន្ទរ.}_ ចង់បានអ្វី|Cៗ ព្រះមានទាំង|Emអស់ ជឿដល់ទ្រង់|Amចុះនោះនឹងបានជី|Gវិត ត្រូវរកន|Amគរនឹងសេចក្ដីសុច|Dmរិត របស់ព្រះ|G7ពិតឃើញសិនទើបទ្រង់ផ្ដល់|Cឲ្យ ។ {name:_២.}_ មើលអស់ទាំង|Cសត្វបFក្សីប|Cក្សា វាគ្មានធ្វើ|Cការខ្វល់ខ្វាយសន្សំ|Gទុក មិនព្រោះដក|Cស្ទួងច្រូតកាត់ដាក់ជ|Amង្រុក តែព្រះទំ|CនុកបំGរុងគង់ជី|Cវិត ។ {name:_បន្ទរ.}_ ចង់បានអ្វី|Cៗ ព្រះមានទាំង|Emអស់ ជឿដល់ទ្រង់|Amចុះនោះនឹងបានជី|Gវិត ត្រូវរកន|Amគរនឹងសេចក្ដីសុច|Dmរិត របស់ព្រះ|G7ពិតឃើញសិនទើបទ្រង់ផ្ដល់|Cឲ្យ ។ {name:_៣.}_ ចូរមើលផ្កា|CឈូកឬFផ្កាតាម|Cវាល ស្រស់ល្អត្រ|Cកាលលើសជាងក្សត្រតែង|Gអង្គ មិនត្បាញរ|Cវៃខ្វល់ខ្វាយដេរប៉ាក់|Amផង តែព្រះរៀប|Cផ្គងតុបGតែងល្អវិ|Cចិត្រ ។ {name:_បន្ទរ.}_ ចង់បានអ្វី|Cៗ ព្រះមានទាំង|Emអស់ ជឿដល់ទ្រង់|Amចុះនោះនឹងបានជី|Gវិត ត្រូវរកន|Amគរនឹងសេចក្ដីសុច|Dmរិត របស់ព្រះ|G7ពិតឃើញសិនទើបទ្រង់ផ្ដល់|Cឲ្យ ។ {name:_៤.}_ ព្រះស្រឡាញ់|Cមនុស្សលើសFអ្វីទាំង|Cឡាយ ទ្រង់ហ៊ានចំ|Cណាយទាំងរាជបុត្រនៃ|Gទ្រង់ ឲ្យទុកជា|Cថ្លៃលោះព្រលឹងមនុស្សបាត់|Amបង់ ត្រូវឲ្យជឿ|Cទ្រង់លែងGខ្វល់ខ្វាយគំ|Cនិត ។ {name:_បន្ទរ.}_ ចង់បានអ្វី|Cៗ ព្រះមានទាំង|Emអស់ ជឿដល់ទ្រង់|Amចុះនោះនឹងបានជី|Gវិត ត្រូវរកន|Amគរនឹងសេចក្ដីសុច|Dmរិត របស់ព្រះ|G7ពិតឃើញសិនទើបទ្រង់ផ្ដល់|Cឲ្យ ។

ម៉ាថាយ ៦ៈ២៥-៣៥; រ៉ូម ៨ៈ៣២
បទភ្លេងនិងទំនុកៈ សម សារិន, ១៩៨៦