ដោយព្រះទ័យហឬទ័យស្នេហ៍ (ខ ៤)

{name:_១.}_ ព្រះដ៍គង់|Cនៅ អស់កល្បជា|Gនិច្ចនាមCល្បី |C គឺអង្គម្ចាស់|Cថ្លៃ ព្រះបិ|Fតាព្រះរាជ|Cបុត្រ |C អង្គព្រះវិញ្ញា|Amណ ទាំង|Gបីជាអង្គបរិ|Cសុទ្ធ |C ពព្រះGទ័យមោះ|Cមុត ស្នេហ៍|Gយើងឥតអ្វីផ្ទឹម|Cបាន F |C {name:_២.}_ ព្រះវរបិ|Cតា ដែលគង់នៅ|Gនាសួគ៍Cឋាន |C ទ្រង់បានប្រ|Cទាន នូវអង្គ|Fព្រះរាជ|Cបុត្រ |C ដោយព្រោះស្រ|Amឡាញ់ មនុ|Gស្សលោកគ្មានទីបំ|Cផុត |C ទ្រង់ចាត់Gរាជបុ|Cត្រ ឲ្យ|Gមកដោះមនុ្សគគ្រប់|Cគ្នា F |C {name:_៣.}_ ព្រះយេស៊ូវ|Cគ្រីស្ទ ជាអង្គព្រះ|GរាជបុCត្រា |C មកក្នុងលោ|Cកា ប្រោសម|Fនុស្សឲ្យរយចពី|Cស្លាប់ |C អ្នកណាជឿ|Amទ្រង់ រួចទោGហើយក៍មាន|Cច្បាប់ |C ដ្បិតព្រះះទ្រង់|Cរាប់ អាចGចូលដល់ឋានបិ|Cតា F |C {name:_៤.}_ រីព្រះវិញ្ញា|Cណ ទ្រង់សោតក៍Gមានកិច្ច|Cការ |C ជួយមនុស្សគ្រប់|Cគ្នា ឲ្យស្គាល់|Fដល់ព្រះរាជ|Cបុត្រ |C បណ្តេញអា|Amរក្ស មេបាបGឲ្យវាចេញ|Cផុត |C ជួយនាំយើង|Cរត់ ជៀសGឆ្ងាយពីផ្លូវសាច់|Cឈាម F |C {name:_៥.}_ យើងមានចិត្ត|Cស្ងប់ នៅពេលទ្រង់Gប្រោសយើង|Cភ្លាម |C មិននៅទីម|Cទាម នាំគ្នាFដើរតាមទ្រង់|Cទៅ |C ទ្រង់យាងនាំ|Amមុខ ឲ្យយើងGបានដើរត្រង់|Cផ្លូវ |C ការបារស|Cត្រូវ ខ្លាចGក្រែងឆក់យកបាត់|Cបង់ F |C {name:_៦.}_ ចូរយើងស្រែក|Cច្រៀង សរសើរព្រះGដោយស្មោះ|Cត្រង់ |C នាំតង្វាយ|Cផង យកមកFដាក់លើអាស|Cនា |C មានចិត្តខ្ទេច|Amខ្ទាំ លើកថ្វាយGសូមទ្រង់មេ|Cត្តា |C លុបលាងទតោ|Cសា តាមGក្តីមេត្តាប្រោស|Cលោះ F |C