ព្រះដ៏ប្រោសលោះទ្រង់រស់វិញ ( ខ ៥៧ )

{name:_១.}_ ព្រះ||:Fពិតទ្រង់បានយាង|Gmមក ដើម្បីតាម|Gmរកអ្នកដែលបាត់|Dm:|បង់ (ស្ទួន) ស៊ូ|Fប្ដូរស្លាប់ជួសមនុស្ស|Gmផង ខ្ទេចខ្ទាំរូប|Dmអង្គខ្ចាយព្រះលោ|Gmហិត ។ {name:_២.}_ ឲ្យ||:Fគេព្យួរលើឈើ|Gmឆ្កាង ចុកចាប់ស|Gmញ៌ង្គទាល់ក្ស័យជី|Dm:|វិត (ស្ទួន) ទុក|Fជាថ្លៃលោះបាប|Gmពិត ស្រោចស្រង់ជី|Dmវិតបាបជនទាំង|Gmឡាយ ។ {name:_៣.}_ លោ||:Fកិយនេះជាប់មាន|Gmបាប រងទុក្ខដ|Gmរាបគ្មានពេលល្ហែ|Dm:|ល្ហើយ (ស្ទួន) គ្មាន|Fអ្វីជួយឲ្យបាន|Gmស្បើយ ខំសាងអស់|Dmហើយរិតតែទុក្ខ|Gmធ្ងន់ ។ {name:_៤.}_ តែ||:Fព្រះជាអង្គស|Gmង្គ្រោះ បានយាងមក|Gmដោះដោយបង់ព្រះ|Dm:|ជន្ម (ស្ទួន) ដើ|Fម្បីលោះបាបដ៏|Gmធ្ងន់ រួចមានព្រះ|Dmជន្មរស់ឡើងវិញ|Gmពិត ។ {name:_៥.}_ បី||:Fថ្ងៃក្រោយទ្រង់សុ|Gmគត អង្គដ៏បរិ|Gmសុទ្ធទ្រង់បានជី|Dm:|វិត (ស្ទួន) រស់|Fឡើងគឺអង្គព្រះ|Gmពិត មានពេញដោយ|Dmឫទ្ធិបារមីចេ|Gmស្ដា ។ {name:_៦.}_ ការ||:Fប្រោសលោះធ្វើស|Gmម្រេច បាបកម្មទ្រង់|Gmផ្ដាច់រួចស្រេចហើយ|Dm:|ណា (ស្ទួន) ព្រះ|Fលោហិតតាំង|Gmសញ្ញា វិសេសថ្លៃ|Dmថ្លាឈាមសញ្ញា|Gmថ្មី ។ {name:_៧.}_ ទ្រង់||:Fសុគតហើយរស់|Gmវិញ ចេស្ដាពោរ|Gmពេញព្រះនាមទ្រង់|Dm:|ល្បី (ស្ទួន) ទេវ|Fតាច្រៀងថ្វាយពរ|Gmជ័យ គ្រប់ជាតិប្រុស|Dmស្រីក្រាបលុតទៀប|Gmបាទ ។ {name:_៨.}_ ទ្រង់||:Fរស់ឡើងវិញជា|Gmពិត សូមញាតិឆា្ងយ|Gmជិតប្រឹងប្រែងស|Dm:|ង្វាត (ស្ទួន) យក|Fទ្រង់ទុកធ្វើជា|Gmខ្នាត ជឿទ្រង់បាន|Dmស្អាតជ្រះអស់សៅ|Gmហ្មង ។

លំនាំបទៈ យីកេ
ទំនុកៈ សម សារិន,​ ១៩៨៣