ព្រះយេស៊ូវប្រោសអ្នកមានបាប (ត ៩៧)

{name:_១.}_ ព្រះ|Gគុណ អ|G7ស្ចារ្យ ជា|Cសព្ទពី|Gរោះ ដែល|Emប្រោសមនុស្ស|Aយ៉ាងដូច|Dខ្ញុំ ពី|Gដើមបាត់|G7បង់តែ|Cទ្រង់ស|Gង្រ្គោះក៍|Emខ្វាក់តែ|Dទ្រង់អប់|Gរំ។ {name:_២.}_ ព្រះ|Gគុណប|G7ង្រៀនឲ្យ|Cកោតខ្លាច|Gព្រះក៍|Emបានកំ|Aចាត់ភ័យ|Dទៅ ព្រះ|Gគុណដែល|G7ទ្រង់ផ្តល់|Cមកបាន|Gឈ្នះឲ្យ|Emចិត្តខ្ញុំ|Dចូលស៊ប់|Gនៅ។ {name:_៣.}_ ព្រះ|Gគុណនាំ|G7ខ្ញុំឲ្យរួ|Cចអន្ទា|Gក់នឹង|Emការល្បួង|Emលួងជា|Dច្រើន មាន|Gតែព្រះ|G7គុណដែល|Cនាំនោះ|Gជាក់ខាង|Emមុខនឹង|Dប្រោសត|Gន្ថើន។ {name:_៤.}_ ព្រះ|Gយេស៊ូវ|G7បានស|Cន្យានឹង|Gជួយខ្ញុំ|Emពឹងបន្ទូ|Aលដ៍ពិ|Dតទ្រង់ |Gការពារ|G7ខ្ញុំក៍|Cគង់ជា|Gមួយដ|Emរាបដល់|Dអស់ជី|Gវិត។ {name:_៥.}_ កាល|Gណារូប|G7សាច់នេះ|Cខូចអស់|Gទៅជីវិត|Emនៃខ្ញុំ|Aត្រូវ|Dផុត នោះ|Gគង់តែ|G7ខ្ញុំនឹងមា|Cនលំ|Gនៅនៅ|Emស្ថានវិ|Dសេសវិ|Gសុទ្ធ។ {name:_៦.}_ លុះ|Gទៅស្ថាន|G7នោះដល់|Cមិឺនឆ្នាំ|Gហើយទាំង|Emស្រីសួ|Aស្តីភ្លឺព្រា|Dត នោះ|Gមិនដែល|G7លែងអរ|Cនិងគុណ|Gឡើយទ្រង់|Emនឹងផ្តល់|Fគុណទៅ|Gទៀត។